ฉันเคยคิดว่า “สิ่งที่ฉันคิด” นั้นถูกต้อง

ฉันแปลกใจเพราะเหตุใดคนอื่นจึงมีความเห็น

ที่ต่างออกไปจากฉัน

ฉันเอาเหตุผล “ของฉัน” เป็นที่ตั้งแล้วแท้ๆ

แต่อีกฝ่ายก็ไม่เคยยอมรับความคิดเห็นนั้นเลย

ฉันเคยบอกไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว

เรียกร้องอะไรไปเท่าไหร่

แต่ก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำอะไรเลย

กลับเถียงฉัน ต่อหน้าที่สาธารณะอย่างหน้าไม่อาย

ถามใครต่อใครเขาก็เหตุด้วยกับความคิด “ของฉัน” !

เพราะอำนาจอะไรมาดลใจอย่างนั้นหรือ ?

ทำไมคุณถึงต้องยืนอยู่บนเหตุผลผิดๆแบบนั้นกัน ?

————————————————————-

ข้าฯ รู้ความจริงทุกอย่าง

รู้ว่าสิ่งที่ข้าฯ ทำนั้นมันผิด

แต่มันมี “เหตุผลอื่น” ที่คุณไม่เคยแม้แต่จะเงี่ยหูฟัง…

เรื่องราวต้นเรื่องเป็นอย่างไร

ท่านอยู่ในเหตุการณ์กับข้าฯ อย่างนั้นหรือ?

ถึงได้เล่าและรู้ดีกว่าตัวข้าฯ เองที่ได้กระทำมันลงไป…

ความจริงเป็นเช่นไรข้าฯ ได้พูดออกไปหมดแล้ว

แต่ท่านกลับฟังในสิ่งที่ “อยากได้ยิน”

จนเหลือเพียงแต่ข้อความอันเป็นความผิดของข้าฯ

…แต่เพียงผู้เดียว…

ท่านอยากลงโทษข้าฯ

ให้ได้รับกรรมที่ข้าฯ ก่ออย่างสาสม

โดยไม่เคยแม้แต่จะไตร่ตรองต้นเรื่องอย่างละเอียดถี่ถ้วน

แต่ข้าฯ อธิบายกับท่านได้เพียงเท่านี้

และสิ่งที่ข้าฯได้เล่าเป็นความจริงทุกประการ…

————————————————————-

ผมไตร่ตรองความจริงของเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้น

และพยายามหาข้อเท็จจริงในเหตุการณ์ดังกล่าว

ผม “เงี่ยหูฟัง” สิ่งที่ทุกคนเล่ามาทุกประการไม่มีตกหล่น

สิ่งใดเป็นเช่นไร ผมมองเห็น

และหันหลังพิงหลักกฎหมายมาตั้งแต่ต้น

ผมเชื่อครึ่งและไม่เชื่อครึ่งกับสิ่งที่มันบอก

แต่ผมก็ต้องรับฟังเพราะกฎหมายบัญญัติมาให้เป็นเช่นนั้น

บางครั้งผมก็ “ไม่ชอบ” ที่เราต้องใช้กฎเกณฑ์อะไรแบบนี้

แต่ถ้าหากไม่ใช้เลยเราก็ไม่ต่างอะไรกับ “คนเถื่อน”

ที่ตัดสินผู้ใดเพียงเพราะเหตุผล “ของฉัน”

แต่ผมกลับกลายเป็นคนที่ถูกประนาม

และตราหน้าว่าเป็น คนบาป

กลายเป็นผู้ช่วยเหลือคนเลว เป็นฝั่งเดียวกับพวกมัน

ผมชี้แจงและแถลงไขให้แก่คุณแล้ว

ว่าเหตุใดผมจึงคิดและ “มีความเห็น” เช่นนั้น

แต่คุณกลับไม่ฟัง

และพยายามจะให้ผมทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องสำหรับผม

ใจของผมก็เหมือนกับใจของคุณ

ผมอยากลงดาบให้มันถึงที่สุดในทุกเรื่อง

แต่สุดท้ายผู้ที่ถือดาบก็ไม่ใช่ผม

ผมมีสิทธิ์เพียงแค่ยื่นคอของมันให้เท่านั้น

…และไม่มีสิทธิ์ที่จะยื่นให้ตามใจชอบ…

หากมันไม่ได้กระทำความผิด

ในข้อหาอื่นที่กฎหมายบัญญัติ

ผมฟังและผมยอมทนกับสิ่งที่คุณว่า คุณกล่าวหา

แต่ใจของผมจะไม่เอนเอียง

และไม่ยอมล้มให้ฝั่งหนึ่งฝั่งใด

เป็นดั่งเหรียญ 2 ด้าน ที่ตั้งไว้ไม่ยอมล้ม

ไม่ยอมออกหัวหรือก้อยตามใจของผู้ใด

จนกว่าความจริงจะถูกแถลงไข

มันจึงล้มไม่ได้.

หมวดหมี